Tweet
بسم الله ... انا متزوج وزوجتى نحسبها على خير متدينه ومحترمه وبنت حلال ولكن والدها كان بيحبها وكان بيدلعها وعمره ما شتمها ولا ضربها .... والدى العكس عصبى ونرفز ودايما معلى صوته وكان بيشتم امى ويضربها قدامنا واحنا بالمثل ... انا دايما بكره فيه دا وبكره صوته العالى وعدم قدرته على المناقشه والاخد والرد فى الكلام ... ودايما من اول كلام يقفش اى كان الكلام مع اول كلمه مش عجباه يشتم ويطلع البلكونه يفضل يدعى ويحسبن علينا ونحاول ميردش ولايرضى يكلمنا ولاياكل معانا ولا يرد على تلفيونتنا ... ان قبل ما اتجوز كنت بسيبه الصراحه ولو قعد 3 شهور زعلانىمش مشكله انا كتت بقى مرتاح وهو زعلان لانه طالما زعلان مفيش مشاكل فى حياتى ولا حد بيزعق ولاحد بيشتم .. . لكن لما اتجوزت وربنا ارسل ليه واحد صاحبى ينصحنى سمعت النصيحه وغيرت تماما معاملتى بقيت اهتم بيه واسمع كلامه ولو عمل اى حاجه مزعلش منه ... بس للاسف هو لم يغير اى شىء وخاصه مراتى مش متربيه كدا فلما يحصل اى حاجه ويزعق بتزعل بسرعه وبتعيط وبتتعب نفسيا وجسديا .... فانا جلوقتى على الحال دا انزلى البلد انا ومراتى يومين نقعج حلوين فى الاول مع اول كلمه جرى على البلكونه وافضل اسبوعين او 3 ميرجش على التلفيونات لعند مايرد يفضل يشتم فيا وفى مراتى وانتوا عملتوا وعملتوا وعملتوا ... وانا مبردش لانه لو رديت هيزعل ونبتدى نفس الدوره من جديد ... بس الصراخه انا زهقت لانه اللى فى دماغى انه لو فضل عايش معايا 20 سنه هفضل فى الوضع دا .... انا اصلا مبعاملش ابويا حلو الاعلشان ربنا وعلشان ما اخدش صفر فى امتحان بر الوالدين اما والله لو مش معاه حق انه يغضب عليا انا كنت اديته كل اللى هو عاوزه وسيبته ومشيت .... بس النفس بشريه والواحد بيمل ويزهق خاصه ابويا عايش من الورث اللى امه سابته فعمرى ما شفته بيتعب او بيصحى الصبح بدرى علشان يسعى على مصالحنا والكلام دا كله ..... سوالى واحد بس هو لو الابن اجتهد فى بر ابوه وهو مش بيساعده على دا ومات غضبان او زعلان منه ... هل ربنا هيقبل دا .. ولا زلام يكون على حق
انا عارف انه ابتلاء وكلنا مبتلى بس هو السوال فى موضوع الغضب والجنه والواحد يصبر ان شاء الله
انا عارف انه ابتلاء وكلنا مبتلى بس هو السوال فى موضوع الغضب والجنه والواحد يصبر ان شاء الله
تعليق