اولا : انا تعبت من كتر ماسالت مشايخ وتعبت من كتر ما بامل نفسى واقول ان شاء الله ربنا هييسر الامور وتعبت من كتر الدعاء .. طبعا عارف الرد .ز اصبر وربنا ان شاء الله كريم .. والله عارف كويس الكلام ده ومتاكد منه وعمرى ما هيجي فى دماغى انه خطا بس اللى الواحد شافه ولسه بيشوفه مؤلم جدا جدا جدا ....عامة انا قلت اابعت سؤال لعل ان يكون فيه اى فايدة....
مبدئيا انا عندى 24 سنة عمرى ماحسيت بالنجاح فى شيء جيد فى حياتى غير موفق تماما ...
تم معرفة المشكلة.......
طبعا انا فى الوقت ده ما كنتش عارف يعنى ايه معاصى ويعنى ايه انى كدة تعديت على حرمات الله ...
بعد فترة حوالى سنة انتكست - طبعا انا منتكس من زمان بس ماكنتش اعرف يعنى ماكنتش اساسا ملتزم - لكن اقصد ظاهرا ...
واخذت حوالى 6 سنين اجاهر الله بالمعاصى ومفيش اى حياء ولا خوف ......
لكن فى كل الفترة دى عارف من جوايا ان مفيش افضل من الحياة مع الله وكنت دايما بقول يا رب اهدينى يا رب وفقنى لتوبة نصوحة وكنت ببكى دايما مع نفسى واقول يا رب اهدينى .....
لحد ما جيت فى يوم وتعبت بس تعب جامد وحصل لى حاجات فى التعب ده حسيت بالفعل انى خلاص انا ميت ميت .... حلفت بالله وقلت والله يا رب لو قومتنى من التعب ده - وده طبعا كان خلاص يعتبر مستحيل لانى خلاص تيقنت انى هموت وبكرة هتكون اول ليلة لى فى القبر - يارب لو قومتنى من التعب ده والله مانا عاصيك ابدا....
قدر ربنا انى اقوم من التعب وماكنتش مصدق وكان اول يوم فى رمضان وفعلا قمت واطلقت لحيتى والتزمت وكان عندى نشاط مش ممكن اصدق ان حد فى الدنيا كان زيي .....
استمريت على كدة فترة مش قليلة وكنت قربت انتهى من حفظ كتاب الله ....
ولانى كلب وحقير وغدار وندل خنت العهد مع ربنا وعملت العادة السرية اغتريت بنعم ربنا على وفكرت ان كل اللى انا فيه من الالتزام وبدايته فى رمضان وحفظ كتاب الله كل ده وقع فى قلبى انه منى وانه بشطارتى ...ونعم كتير جدا جدا مش ممكن حد يوفق لها زي ما ربنا وفقنى ليها لكنى حمار ماعرفتش استغل الفرص كويس .....
وجاء العقاب من ملك الملوك ...
التعب اللى كان سبب فى التزامى اللى انا ماقدرتش نعمته على اصبح عقاب بالنسبالى .....
التعب زاد على جدا واصبحت من شدة التعب بقيت امسك المصحف مش عارف اقرا فيه من الخمول الشديد اللى بيسببه لى التعب ....
طبعا موضوع التعب ده واللى هو حاليا لسه معيا كل لما اقول لحد انى مش عارف اعبد ربنا بسببه يقول ازاى دا المفروض يقربك لربنا .. وكل المشايخ اللى سالتهم قالوا نفس الكلام ... انا فاهم ان التعب بيقرب من ربنا بس لما الانسان يحس انه خلاص تعبان وممكن يموت وخلاص المفروض يتوب لربنا .. لكن التعب ده بشكل تانى شوية ...
هو عبارة عن القولون العصبى لكن وصل معايا لدرجة انى اصبحت فى بعض الاوقات عاجز حتى عن انى افكر او ارفع ايدى اقول ياااااااارب ...خمول شديد جدا افقدنى السيطرة على نفسى والتحكم فى اعصابى حتى انى احيانا بصلى وانا قاعد من شدة الخمول ....
المشكلة مش فى التعب المشكلة انى بمارس حياتى عادى يعنى بشتغل - وان كان بياثر على فى شغلى - وماشى فى الدنيا عادى زي اى شخص لكن بالصفات والتعب اللى قلتهولكم ده .....
ليه بقى دى المشكلة ..؟؟؟ لان مع مرور القت الواحد بيبعد واحدة واحدة عن الطاعة وبيقرب للمعاصى ... ومش عارف يقرب من ربنا لان من الاخر ربنا حرمنى من طاعته لانى ما استاهلهاش ... آجى اقرا القرآن انام اجى اخشع فى الصلاة مش عارف كل ده بسبب التعب ولانه مسبب لى خمول وتسيب فى اعصابى غير عادى ...
عملت معاصى فى الفترة اللى من ساعة ما تعبت فيها دى لحد دلوقت اشد من الاول ... وده طبعا انعكس على حياتى الدنيوية والامور اتعقدت فى وشى فى كل شىء اعمله ....
الفترة اللى عديت بصراحة حسيت بالندم الشديد على كل لحظة عصيت فيها ربنا وحسيت بتقصيرى الشديد فى انى ماقدرتش عظم ربنا وانى دايما بجاهر ربنا بالمعاصى طول عمرى بعصيه عمرى ما استحيت منه وكل ده وهو بيدينى نعم مالهاش اول من اخر ... والله العظيم قرفان من نفسي .....
نفسي اتوب توبة صح نفسي ربنا يوفقنى انى اتوب توبة صح بس حاسس انى ما استهلش ...
دايما التعب عامللى عجز تام مش عارف حتى اقعد مع نفسى شوية وافكر انا رايح على فين ... اوقات كتيرة والله ماببقاش عارف ارفع ايدى واقول يارب ادينى واشفينى ....
التعب ده بهدلنى بهدلة .... واتذليت ذل ...ذل بمعنى الكلمة ...
بس انا عارف انى انا اللى عملت كل ده فى نفسى ....
دعيت ربنا كتيييييييييييييير .....
وبصراحة مش يائس ..... بس تعبت .... تعبت جدا جدا جدا
يعنى انا نفسى اتوب واقرب من ربنا من كل قلبى والله ......
واقسم بالله العلى العظيم اللى الايام عرفتنى يعنى ايه اعصيه ...والله لو جاتنى الفرصة عمرى ابدا ما انا سايبها الا بقى انى اموت ....
انا حاليا مستنى الفرج من عند ربى وسيدى ولانى عارف انه ربنا ما خلقناش عشان يعذبنا ربنا خلقنا عشان نعبده وفى الاخر ندخل جنته وانا طمعان فى الفرج من عنده وهو عمره ما هيخيب ظنى حتى لو كنت كلب وحقير ....
مبدئيا انا عندى 24 سنة عمرى ماحسيت بالنجاح فى شيء جيد فى حياتى غير موفق تماما ...
تم معرفة المشكلة.......
طبعا انا فى الوقت ده ما كنتش عارف يعنى ايه معاصى ويعنى ايه انى كدة تعديت على حرمات الله ...
بعد فترة حوالى سنة انتكست - طبعا انا منتكس من زمان بس ماكنتش اعرف يعنى ماكنتش اساسا ملتزم - لكن اقصد ظاهرا ...
واخذت حوالى 6 سنين اجاهر الله بالمعاصى ومفيش اى حياء ولا خوف ......
لكن فى كل الفترة دى عارف من جوايا ان مفيش افضل من الحياة مع الله وكنت دايما بقول يا رب اهدينى يا رب وفقنى لتوبة نصوحة وكنت ببكى دايما مع نفسى واقول يا رب اهدينى .....
لحد ما جيت فى يوم وتعبت بس تعب جامد وحصل لى حاجات فى التعب ده حسيت بالفعل انى خلاص انا ميت ميت .... حلفت بالله وقلت والله يا رب لو قومتنى من التعب ده - وده طبعا كان خلاص يعتبر مستحيل لانى خلاص تيقنت انى هموت وبكرة هتكون اول ليلة لى فى القبر - يارب لو قومتنى من التعب ده والله مانا عاصيك ابدا....
قدر ربنا انى اقوم من التعب وماكنتش مصدق وكان اول يوم فى رمضان وفعلا قمت واطلقت لحيتى والتزمت وكان عندى نشاط مش ممكن اصدق ان حد فى الدنيا كان زيي .....
استمريت على كدة فترة مش قليلة وكنت قربت انتهى من حفظ كتاب الله ....
ولانى كلب وحقير وغدار وندل خنت العهد مع ربنا وعملت العادة السرية اغتريت بنعم ربنا على وفكرت ان كل اللى انا فيه من الالتزام وبدايته فى رمضان وحفظ كتاب الله كل ده وقع فى قلبى انه منى وانه بشطارتى ...ونعم كتير جدا جدا مش ممكن حد يوفق لها زي ما ربنا وفقنى ليها لكنى حمار ماعرفتش استغل الفرص كويس .....
وجاء العقاب من ملك الملوك ...
التعب اللى كان سبب فى التزامى اللى انا ماقدرتش نعمته على اصبح عقاب بالنسبالى .....
التعب زاد على جدا واصبحت من شدة التعب بقيت امسك المصحف مش عارف اقرا فيه من الخمول الشديد اللى بيسببه لى التعب ....
طبعا موضوع التعب ده واللى هو حاليا لسه معيا كل لما اقول لحد انى مش عارف اعبد ربنا بسببه يقول ازاى دا المفروض يقربك لربنا .. وكل المشايخ اللى سالتهم قالوا نفس الكلام ... انا فاهم ان التعب بيقرب من ربنا بس لما الانسان يحس انه خلاص تعبان وممكن يموت وخلاص المفروض يتوب لربنا .. لكن التعب ده بشكل تانى شوية ...
هو عبارة عن القولون العصبى لكن وصل معايا لدرجة انى اصبحت فى بعض الاوقات عاجز حتى عن انى افكر او ارفع ايدى اقول ياااااااارب ...خمول شديد جدا افقدنى السيطرة على نفسى والتحكم فى اعصابى حتى انى احيانا بصلى وانا قاعد من شدة الخمول ....
المشكلة مش فى التعب المشكلة انى بمارس حياتى عادى يعنى بشتغل - وان كان بياثر على فى شغلى - وماشى فى الدنيا عادى زي اى شخص لكن بالصفات والتعب اللى قلتهولكم ده .....
ليه بقى دى المشكلة ..؟؟؟ لان مع مرور القت الواحد بيبعد واحدة واحدة عن الطاعة وبيقرب للمعاصى ... ومش عارف يقرب من ربنا لان من الاخر ربنا حرمنى من طاعته لانى ما استاهلهاش ... آجى اقرا القرآن انام اجى اخشع فى الصلاة مش عارف كل ده بسبب التعب ولانه مسبب لى خمول وتسيب فى اعصابى غير عادى ...
عملت معاصى فى الفترة اللى من ساعة ما تعبت فيها دى لحد دلوقت اشد من الاول ... وده طبعا انعكس على حياتى الدنيوية والامور اتعقدت فى وشى فى كل شىء اعمله ....
الفترة اللى عديت بصراحة حسيت بالندم الشديد على كل لحظة عصيت فيها ربنا وحسيت بتقصيرى الشديد فى انى ماقدرتش عظم ربنا وانى دايما بجاهر ربنا بالمعاصى طول عمرى بعصيه عمرى ما استحيت منه وكل ده وهو بيدينى نعم مالهاش اول من اخر ... والله العظيم قرفان من نفسي .....
نفسي اتوب توبة صح نفسي ربنا يوفقنى انى اتوب توبة صح بس حاسس انى ما استهلش ...
دايما التعب عامللى عجز تام مش عارف حتى اقعد مع نفسى شوية وافكر انا رايح على فين ... اوقات كتيرة والله ماببقاش عارف ارفع ايدى واقول يارب ادينى واشفينى ....
التعب ده بهدلنى بهدلة .... واتذليت ذل ...ذل بمعنى الكلمة ...
بس انا عارف انى انا اللى عملت كل ده فى نفسى ....
دعيت ربنا كتيييييييييييييير .....
وبصراحة مش يائس ..... بس تعبت .... تعبت جدا جدا جدا
يعنى انا نفسى اتوب واقرب من ربنا من كل قلبى والله ......
واقسم بالله العلى العظيم اللى الايام عرفتنى يعنى ايه اعصيه ...والله لو جاتنى الفرصة عمرى ابدا ما انا سايبها الا بقى انى اموت ....
انا حاليا مستنى الفرج من عند ربى وسيدى ولانى عارف انه ربنا ما خلقناش عشان يعذبنا ربنا خلقنا عشان نعبده وفى الاخر ندخل جنته وانا طمعان فى الفرج من عنده وهو عمره ما هيخيب ظنى حتى لو كنت كلب وحقير ....
تعليق